بنیاد میراث پاسارگاد
آسیاب آبی تاریخی زواره ، بر اثر بی توجهی عمدی حکومت اسلامی از کار افتاد
به گزارش خبرگزاری های داخلی « آسیاب خان»، یکی از بزرگترین آسیاب آبی تاریخی ایران، در زواره دوباره از کار افتاد.
آسیاب آبی زواره که در عمق ده متری زمین بنا شده از دوران ساسانیان باقی مانده است.
زواره از شهرهای با اهمیت باستانی ایران است که پیشینه آن به سال ها قبل از اسلام بازمی‌گردد. در زواره بناهای تاریخی زیادی برجای مانده اند همچون منار زواره، قلعه سنگ بست، عمارت هشت بهشت، و حمام، بازار، برج و باروهایی دیدنی. همین طور مساجدی، چون مسجد جامع، که برخی از آن ها نیز قبل از اسلام یا آتشکده بوده اند و یا بناهایی دیگر که پس از اسلام تبدیل به مسجد شدند.
دو سال قبل از انقلاب به دستور شهبانو فرح پهلوی پروژه ای برای مرمت، یا نوسازی کلیه آثار تاریخی زواره، و به کار انداختن دوباره مجموعه ی آسیاب های زواره تهیه شده بود که با وقوع انقلاب اسلامی همچون بیشتر پروژه های مرمت و نوسازی آثار تاریخی ایرانی، متوقف شد.
در پی خصوصی سازی اماکن تاریخی، که از سال 2008 به راه افتاده و تا کنون نیز ادامه دارد، در سال 1388 آقای احسان ایزدی این آسیاب را از وزارت میراث فرهنگی خریداری کرد و با هزینه ی بیش از 30 میلیارد ریال برای مرمت و نوسازی، توانست این آسیاب تاریخی را به محلی تبدیل کند برای پذیرایی و دیدار گردشگران داخلی و خارجی. جالب این که آسیاب این محل تاریخی دوباره به کار افتاد و در کنار تولید آرد گندم، جو، و ذرت قرار بود یک نانوایی سنتی نیز به آن افزوده شود. اما متاسفانه این مکان زیبای تاریخی به دلیل بی توجهی عمدی وزارت میراث فرهنگی، دوباره تعطیل شد.
احسان ایزدی علت تعطیلی مجموعه ی گردشگری آسیاب آبی خان زواره را عمل نکردن مسئولان دولتی به تعهدات شان بیان می کند و می گوید که: «مسئولان برای احیای این آسیاب به قول هایشان در مورد پرداخت تسهیلات بانکی، انتقال آب، و چیزهای دیگری که تعهد کرده بودند عمل نکردند… آن ها حتی حاضر نیستند به تماس های تلفنی من هم پاسخ گویند». و به این ترتیب آسیاب زواره درست به همان سرنوشتی دچار شده که امکان تاریخی دیگر؛ یعنی چندی پس از فروش آن ها، بدلیل عدم تعهد خریدار، و یا چون آسیاب خان، به دلیل عدم توجه و تعهد مسئولین دولتی به حال خود رها شده و در صف ویرانی و یا نابودی قرار گرفته اند.
و این در حالی ست که مسئولین حکومت اسلامی در تمام مدت 43 سال گذشته نه تنها تمامی مساجد شیعی زواره و دیگر شهرهای ایران را، با هزینه هایی زیادی مرمت و بازسازی کرده، بلکه ده ها مسجد و تکیه و حسینه نیز ساخته است. مساجد و تکیه ها و حسینه هایی که به دلیل سیاسی بودن آن، روز به روز خلوت تر می شوند و هیچ بهره ی مادی و یا حتی معنوی برای ایران و ایرانی ندارند
